Τρίτη 22 Σεπτεμβρίου 2015

ΜΗΝΥΜΑ ΒΟΥΛΕΥΤΗ ΝΟΜΟΥ ΣΑΜΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗ



Θέλω να ευχαριστήσω το λαό της Σάμου, της Ικαρίας, των Φούρνων για τη δημοκρατική του ποιότητα και την πολιτική βαθύνοια που, πέρα από τις ιδιαίτερες κομματικές προτιμήσεις του, κληροδοτεί την αυστηρή ευθύνη: Η κυβέρνηση, και εν γένει το πολιτικό σύστημα, να πράξουν, να εξορθολογήσουν, να εξυγιάνουν, να νομοθετήσουν καθαρά και τίμια μέσα στα ασφυκτικά θεσμικά, οικονομικά και διοικητικά πλαίσια που ορίζονται από την οικονομική απίσχναση της χώρας μας. Προσωπικά καταλαβαίνω την επανεκλογή μου ως αυστηρή πίστωση χρόνου για να διευρύνω τη συνεργατική αντίληψη, την καταλαγή, την καθημερινή πολιτική εργασία, την πολιτική ισοτιμία, την τιμιότητα. Κυρίως την εκλαμβάνω ως εντολή καθαρού βλέμματος, αυτού του στοιχείου που θεωρώ ως κεντρικό πολιτικό χαρακτηριστικό στις δύσκολες συνθήκες που ζούμε. Θα είμαστε μαζί και στα εύκολα και στα δύσκολα.

Τετάρτη 16 Σεπτεμβρίου 2015

Δημ. Σεβαστάκης: Στόχος της αριστεράς να ηθικοποιήσει το κράτος


«Η ΝΔ εκφράζει το βαθύ κράτος» είπε ο εικαστικός και καθηγητής  του ΕΜΠ, Δημήτρης Σεβαστάκης, στο Κόκκινο.

Στη συνέντευξή του στον Γ. Αναδρανιστάκη ο υποψήφιος βουλευτής με τον ΣΥΡΙΖΑ τόνισε μεταξύ άλλων πως η αριστερά πρέπει να ξανασχεδιάσει το κράτος. «Στόχος της είναι να ηθικοποιήσει το κράτος. Να είναι με το μέρος του πολίτη που δεν έχει μέσο.» είπε χαρακτηριστικά.

Σε σχέση με τον ΣΥΡΙΖΑ υπογράμμισε πως ένα αριστερό κόμμα δεν μπορεί να είναι η γραφειοκρατία που περιμένει να διοριστεί, οφείλει να είναι κάτι άλλο.

Στο παρακάτω link μπορείτε να ακούσετε την συνέντευξη:

ΚΕΝΤΡΙΚΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΙΣ-ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ



Σας καλούμε στις κεντρικές πολιτικές συγκεντρώσεις-συζητήσεις του ΣΥΡΙΖΑ που θα γίνουν την Πέμπτη 17-9-2015 στο Καρλόβασι, στην Αίθουσα Εκδηλώσεων το Δήμου και ώρα 7.30 μ.μ. και την Παρασκευή 18-9-2015 στην Πόλη της Σάμου (Βαθύ) στην Κεντρική Πλατεία Πυθαγόρα και ώρα 7.30 μ.μ.
Θα μιλήσει ο Δημήτρης Σεβαστάκης, υποψήφιος Βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ Σάμου.

Σάββατο 12 Σεπτεμβρίου 2015

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΩΝ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΩΝ ΣΕ ΣΑΜΟ ΙΚΑΡΙΑ ΚΑΙ ΦΟΥΡΝΟΥΣ




Οι υποψήφιοι Βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, Σεβαστάκης Δημήτρης, Καρίμαλης Μπάμπης, Μαρκάκης Δημήτρης, ήδη βρίσκονται σε περιοδεία στα νησιά του νομού μας.
-Την Πέμπτη 10-9-2015 πραγματοποιήθηκε με επιτυχία η συγκέντρωση στους Φούρνους.
Στη συνέχεια το πρόγραμμα των προεκλογικών συγκεντρώσεων και ανοιχτών συζητήσεων διαμορφώνεται ως εξής:

Παρασκευή 11-9-2015: Άγιος Κήρυκος, Ικαρία,8.30 μ.μ.
Κυριακή 13-9-2015: Χριστός Ραχών, Ικαρία, 9.00 μ.μ.
Δευτέρα 14-9-2015: Εύδηλος, Ικαρία, ανοιχτή συζήτηση, 9.00μ.μ.
Τρίτη 15-9-2015: Μαραθόκαμπος, Σάμος, στην πλατεία, 7.30 μμ.
Τετάρτη 16-9-2015: Πυθαγόρειο, Σάμος, στο «Μουράγιο» (Τσιρίγος), 7.30 μ.μ.
Πέμπτη 17-9-2015: Καρλόβασι, Σάμος, στην Αίθουσα Εκδηλώσεων του Δήμου, 7.30μ.μ.
Παρασκευή 18-9-2015: Στην Πόλη της Σάμου (Βαθύ), Κεντρική Πλατεία Πυθαγόρα,7.30 μ.μ.

Τρίτη 8 Σεπτεμβρίου 2015

Παρουσίαση ψηφολετίου ΣΥΡΙΖΑ


Παρουσίαση του ψηφολετίου του ΣΥΡΙΖΑ, παρουσία των υποψηφίων Δημήτρη Σεβαστάκη, Μπάμπη Καρίμαλη και Δημήτρη Μαρκάκη. Η παρουσίαση θα γίνει σήμερα, Τετάρτη, 9/9/2015, στις 7:30 το βράδυ, στο ξενοδοχείο Σάμος. Η παρουσία όλων καλοδεχούμενη και απαραίτητη.

Τρίτη 1 Σεπτεμβρίου 2015

Διάσπαση και απόσπαση του Δημήτρη Α. Σεβαστάκη



Διασπάστηκε ο ΣΥΡΙΖΑ και επομένως παύει η σύγχυση γραμμών. Γίνονται οι εκλογές με πολιτικά ευκρινέστερους όρους και σχηματισμένες πολιτικές επικράτειες. Σύμφωνοι. Και; Λύνεται τίποτα; Κοινωνικός πολυκερματισμός, διοικητικό χάος και φυσικά δομικό οικονομικό πρόβλημα. Όλα παραμένουν και αναπτύσσονται. Η δε μετεξέλιξη αυτού του συλλογισμού μπορεί να είναι: Δεν μπορεί μια πολυδιασπασμένη ταξικά, εργασιακά, θεσμικά και πολιτιστικά κοινωνία να εγκιβωτιστεί μέσα σε συμπαγή κόμματα ή τουλάχιστον μέσα στα υπάρχοντα μορφοποιημένα κόμματα και τις παγιώσεις τους.
Η κοινωνική πολυδιαίρεση δεν «παραγγέλνει» τσιμεντένια, παλαιά κόμματα. Οι νέες, απροσδόκητες και μεγάλες ταξικές αποκλίνουσες, τα ταξικά και θεωρησιακά υβρίδια, δεν μπορούν να εξημερωθούν είτε πίσω από μια αφηρημένη ελπίδα είτε πίσω από έναν ευρύ λαϊκό πλουτισμό -όπως παλαιότερα. Δεν μπορούν δηλαδή να κλειστούν και να κρυφτούν πίσω από αυτά τα στοιχεία που μέχρι σήμερα έχουν αποτελέσει τη μαγιά των περισσοτέρων κομμάτων. Κομματικός ακαδημαϊσμός, στερεότυπα και φορμόλες.
Ούτε μικροαστικές ούτε φαντασιακές ωσμώσεις λοιπόν. Άλλου είδους κόμματα, άλλου είδους αγάπες. Η κρίση, όπως την εσωτερικεύει η (ευαίσθητη και αδέξια) Αριστερά, δεν εκφράζει μια απλή ιδεολογική διχοτομία, αλλά μια ιδεολογική, πολιτική και προσληπτική πολυεστιακότητα: πόλοι, πρόσωπα, αναφορές, εμμονές, συναισθήματα κ.λπ. συγκροτούν μια γενική, αφηρημένη αντίρρηση προς την κυβέρνηση, προς τα προφίλ, προς τη συμφωνία, προς τη μνημονιακή ήττα, προς κάθε διαμορφωμένη αναφορά, πρόσωπο, τσιτάτο, κείμενο.
Σπανίως (για την περίπτωση της Αριστεράς) κάθε ιδεολογικά δομημένη κατεύθυνση καταλήγει σε επεξεργασμένη πολιτική και πρακτική επιτέλεση. Όμως, έχει εντοπιστεί, πια, από τη εμπειρία μας: Μια απλή αντίρρηση ή διαφωνία ή θέση, χωρίς πολιτικά αλλά κυρίως επιχειρησιακά και πρακτικά συνεπαγόμενα, χωρίς επινόηση της φόρμας πραγματοποίησης, είναι αυτό που ξέρουμε χρόνια τώρα απ' την εμπειρία μας στην Αριστερά: απέραντη ρητορική (και μέσω αυτής, αναβολή).
Αν ξεπεράσει κανείς τη γενική παραδοχή ότι (π.χ.) οι πρόσφυγες πρέπει να αντιμετωπίζονται με τους ανθρωπιστικούς όρους, τις διεθνείς νομικές παραδοχές, αλλά κυρίως με ένα αίσθημα βαθιάς, υποσυνείδητης, συλλογικής αγάπης, θα πρέπει να απαντήσει και στο πώς λύνει το επισιτιστικό πρόβλημά τους, τα προβλήματα υγιεινής, σκίασης, στέγασης κ.λπ. Δηλαδή πολιτική με καλογραμμένο ιδεολογικό υποκείμενο, χωρίς λύση πρακτική και εφαρμόσιμη, γίνεται τελικά αντιδραστική, ανεξαρτήτως της «προοδευτικότητας» των επικλήσεων που μεταχειρίζεται. Αυτή τη θεμελιακή αδυναμία της Αριστεράς αποκαλύπτει κάθε μικρό ή μεγάλο καθημερινό πρόβλημα που ορθώνεται.
Αλλά το θέμα μου δεν είναι τόσο το ατελέσφορο και «χασογκόλικο» της καλής μας παράταξης, όσο το γεγονός ενός καρκινώδους πολιτικού εγωισμού που μας εμποδίζει να το δούμε. Ενός εγωισμού που βάζει πάνω απ' το πραγματικό τον τρόπο με τον οποίο έχουμε εγγραφεί σ' αυτό που νομίζουμε ως πραγματικό. Το κάτοπτρο και το είδωλο ως μόνη έγκυρη υποστασιοποίηση του πραγματικού. Μπορείς, βέβαια, να ζήσεις -γριά με μωβ περούκα- θεωρώντας ότι υποκαθιστάς το θάλλος, αλλά επιτέλους ξεκόλλα (καλή μου Αριστερά).
Ο χώρος πρέπει να δοθεί σ' αυτούς που ανήκει. Στους νέους. Σ αυτή την απελπισμένη και ορφανή πεδιάδα. Τους πιτσιρικάδες που δεν ελπίζουν τίποτα, που προ-γηράσκουν και που οι γραφειοκρατίες κομμάτων, σωλήνων και θεσμικών πτωμάτων πετούν στην άκρη του δρόμου. Η παραγωγική ανασυγκρότηση, «συντροφάκια», το κόμμα νέου τύπου, το αντιμνημόνιο ή ο πραγματισμός, η συνέπεια, θέλει και θυσιαστική υποχώρηση.
Αφήστε αυτούς που μπορούν τον τρυγητό (τους νέους εννοώ) και σχολιάστε ως οπισθοφυλακή στην ξερολιθιά (στο πλάι της παραγωγής και της πράξης, εννοώ). Είμαστε δυστυχισμένοι, αλλά ας δουλέψουμε. Οι μεν υποχωρώντας απ' τα «εγώ», οι δε προχωρώντας τον τόπο μας. Άνισο, καίριο, επείγον, οδυνηρό.