Με την προεισαγωγική σημείωση ότι σέβομαι απολύτως τις αποφάσεις της ελληνικής δικαιοσύνης, σημαντικού σταθεροποιητικού μηχανισμού για την ελληνική δημοκρατία, θα ήθελα να δηλώσω τα εξής: Αφορμή μου δίνει η πρόσφατη καταδικαστική απόφαση για συναδέλφους εκπαιδευτικούς της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, που το 2013 αρνήθηκαν, έργω, να επιτρέψουν την κοινοποίηση καταλόγου συναδέλφων τους στα πλαίσια της «διαθεσιμότητας κινητικότητας». Να υπενθυμίσω ότι πολλοί από τους περιλαμβανόμενους στους καταλόγους διαθεσίμων, απολύθηκαν από την τότε κυβέρνησ Η πολιτική της διάδοχης σημερινής κυβέρνησης, επιβεβαιωμένη μάλιστα σε δύο τουλάχιστον εκλογικές αναμετρήσεις, ανέτρεψε την τότε επιλογή και οι απολυμένοι εκπαιδευτικοί επανεντάχθηκαν στις δομές εκπαίδευσης. Η διαρκής απίσχναση του εκπαιδευτικού προσωπικού από συνταξιοδοτήσεις και φυσική γήρανση, σε συνδυασμό με την μη πρόσληψη μόνιμου εκπαιδευτικού προσωπικού, επιβεβαιώνει ότι οι απολυμένοι όχι μόνο δεν αποτελούσαν «περίσσευμα» αλλά αντιθέτως στοιχειοθετούσαν οργανικό κορμό του εκπαιδευτικού διαβήματος. Το αντικείμενο επομένως της «παράβασής» τους, έχει ήδη εκλείψει.
Να σημειώσω ότι οι καταδικασθέντες συνάδελφοι, είναι γνωστοί για το ήθος, την εκπαιδευτική ποιότητα, την ιδεολογική εμμένεια. Να σημειώσω επίσης ότι η ριζική, τα τελευταία χρόνια, απονομιμοποίηση της μόρφωσης και της διδακτικής αφοσίωσης, φωτίζει τις περιπτώσεις των συναδέλφων ως ιδιότυπα συνεπείς και ηθικές.
Με αυτές τις σκέψεις στέκομαι αλληλέγγυος στους συναδέλφους, ανεξαρτήτως των όποιων τακτικών διαφωνιών μπορεί να εντοπίσει κάποιος. Και θα ήθελα να ενισχύσω την στηρικτική θέση του Υπουργείου Παιδείας, όπως και την επίσης στηρικτική θέση της Περιφερειακής Διεύθυνσης Εκπαίδευσης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου