H κα Ραυτοπούλου τοποθετούμενη στην Ημερίδα τοποθετήθηκε ακολούθως: «Όπως είναι γνωστό η Eurobank μαζί με την Εθνική, την Πειραιώς και την ALPHA επιλέχθηκαν από την Τράπεζα της Ελλάδος ως συστημικές τράπεζες, προκειμένου να ανακεφαλαιοποιηθούν μέσω του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ) με δημόσιο χρήμα. Ερχόμαστε και στην περίπτωση της Αγροτικής, όχι μόνο δεν έγινε ισότιμη διαπραγμάτευση, άλλα ουσιαστικά χαρίσθηκαν περιουσιακά στοιχεία αξίας πάνω από 1 δις στην τράπεζα Πειραιώς με ένα προκλητικά χαμηλό αντάλλαγμα 95 εκ., ενώ η τρέχουσα αξία της περιουσίας της Αγροτικής, που στην πραγματικότητα αποτελεί εκποιημένη περιουσία του Ελληνικού Δημοσίου, υπολογίζεται ότι σήμερα ξεπερνά το 1,5 δις, αυξάνοντας σημαντικά την αξία της τράπεζας.
Σήμερα το μεγάλο ζητούμενο είναι η αποκατάσταση της ρευστότητας στην αγορά. Οι τράπεζες «θωρακίστηκαν» με λεφτά του ελληνικού λαού. Το κόστος 'διάσωσης' των τραπεζών για το ελληνικό Δημόσιο είναι 40 δισ. ευρώ και συνυπολογίζοντας και την αναβαλλόμενη φορολογία το κόστος ανέρχεται σε 50 δισ. ευρώ».
Η στόχευση πρέπει να είναι ενίσχυση της ρευστότητας προς την αγορά και ανακούφιση των δανειοληπτών Το ελληνικό Δημόσιο πρέπει να ασκήσει τα δικαιώματά του ως βασικός μέτοχος των τεσσάρων τραπεζών.
Ας σημειώσουμε ότι ενώ το Ταμείο Χρηματοσπιστωτικής Στήριξης είναι αποκλειστικά δημόσιο χρήμα, δεν διοικείται από το δημόσιο.
Ο μεγάλος "βραχνάς" για τους τραπεζίτες παραμένει το ενδεχόμενο αλλαγών στο διοικητικό καθεστώς. Οι τραπεζίτες θα επιχειρήσουν να διαθέσουν ποσοστό σε ιδιώτες, προκειμένου να διατηρήσουν τον απόλυτο μετοχικό έλεγχο και ετοιμάζονται πυρετωδώς για το επόμενο μεγάλο βήμα, που είναι να περάσουν οι τράπεζες σε ιδιωτικά χέρια. Εμείς λέμε ότι το δημόσιο πρέπει και μπορεί αυτή την στιγμή με βάση τα νομικά ισχύοντα να διατηρήσει τον έλεγχο των τραπεζών, να ασκήσει το δικαίωμα του στην διοίκησή τους, έτσι ώστε με βάση ένα εθνικό σχέδιο οικονομικής ανασυγκρότησης να προχωρήσει στην πραγματική εξυγίανση των τραπεζών (δηλ καθαρισμός του χαρτοφυλακίου τους από τις επισφάλειες και επιστροφή στην πιστωτική λειτουργία, δηλαδή στην παροχή ρευστότητας), με όρους κοινωνικής δικαιοσύνης.
Βέβαια αυτές οι τράπεζες, μετά την εξυγίανση τους ακόμα και υπό τον έλεγχο του Δημοσίου δεν μπορούν να αναλάβουν αποκλειστικά το κόστος της παραγωγικής ανασυγκρότησης της Χώρας.
Αυτό θα γίνει από την Αναπτυξιακή Τράπεζα που σχεδιάζουμε να δημιουργήσουμε. Υπενθυμίζουμε ότι η ίδια η Γερμανία έχει αναπτυξιακή τράπεζα. Η τράπεζα αυτή που μπορεί να λειτουργήσει σε ελάχιστους μήνες μετά την ανάληψη της διακυβέρνησης από μια κυβέρνηση της Αριστεράς θα μπορέσει να σηκώσει το πιστωτικό βάρος της παραγωγικής ανασυγκρότησης.
Η δημόσια αναπτυξιακή τράπεζα θα ενοποιήσει υφιστάμενους μηχανισμούς, όπως το ΕΤΕΑΝ, το Ταμείο Παρακαταθηκών Δανείων και να διευκολύνει την άντληση και διοχέτευση πόρων προς τη πραγματική οικονομία. Η αναπτυξιακή τράπεζα θα συνδεθεί με τις τράπεζες ειδικού σκοπού για τους μικρομεσαίους και τους αγρότες. Το κόστος κεφαλαίου εκκίνησης του δημόσιου, ενδιάμεσου φορέα και το κόστος κεφαλαίου εκκίνησης της ίδρυσης τραπεζών ειδικού σκοπού, που συνολικά μπορεί να χρηματοδοτηθεί και “από το λεγόμενο «μαξιλάρι» των, περίπου, 11 δισ. του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας για τις τράπεζες”.
Ας δούμε όμως τι γίνεται με τα κόκκινα δάνεια.
Σχεδιάζουν τη ρύθμιση των συνολικών επιχειρηματικών οφειλών (προς Δημόσιο, ασφαλιστικά ταμεία, ΔΕΚΟ) με διαγραφές ή μετοχοποίηση, αφού όμως προηγουμένως κριθούν βιώσιμες.
Στα επιχειρηματικά δάνεια, οι τράπεζες θα έχουν μια σειρά επιλογών, όπως διαγραφή, κούρεμα ή αναδιάρθρωση, ανάλογα με την οικονομική κατάσταση της επιχείρησης χωρίς όμως αντικειμενικά κριτήρια για την αξιολόγηση των επιχειρήσεων. αλλά με αδιαφάνεια και όρους συναλλαγής. Συγκεκριμένα δεν υπάρχει ένα εθνικό σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας, ώστε η κλαδική κατανομή των νέων κεφαλαίων να προσανατολιστεί σε ανάπτυξη με προοπτική και να προσεχθούν ιδιαίτερα οι παραγωγικοί κλάδοι, που έχουν μεγαλύτερη συμμετοχή στο ΑΕΠ, ή οι κλάδοι που εξασφαλίζουν επάρκεια σε βασικά αγαθά (διατροφής, υγείας κ.λ.π.). Επίσης η διατήρηση των θέσεων εργασίας ή και η αύξησή τους, δεν αποτελεί κριτήριο για τις αποφάσεις περί βιωσιμότητας των υπερχρεωμένων επιχειρήσεων.
Η Ένωση Οινοποιητικών Συνεταιρισμών (που από ότι μα είπε το ΔΣ δεν έχει «κόκκινα δάνεια») είναι και αυτή για τις Τράπεζες και την Κυβέρνηση μια επιχείρηση και έτσι θα κριθεί σε σχέση με τα δάνεια, την υπερχρέωση και δυσκολία της που προκύπτει από την ανάγκη πληρωμής πολύ μεγάλων ποσών για την αποπληρωμή των δανείων σε βάρος των συνεταιριστών της. Δεν κρίνεται με βάση τα κριτήρια που βάλαμε παραπάνω και είναι για μας πολύ σημαντικά.
Ας δούμε την περίφημη νομοθετική παρέμβαση του Δένδια που κατατέθηκε μόλις πριν αποχωρήσει από το υπουργείο Ανάπτυξης για το Εθνικής Άμυνας. Οι διατάξεις, που περιέχει οδηγούν σε άλωση της ιδιωτικής περιουσίας, με διαδικασίες fast track;
Για τις ρυθμίσεις οφειλών, που εξαγγέλλονται και την επιλεκτική διαγραφή οφειλών, δεν λαμβάνεται υπόψη η ικανότητα αποπληρωμής των οφειλετών, ούτε συνδέονται με άλλα κίνητρα (απασχόληση, συμβολή στην τοπική κοινωνία, είδος δραστηριότητας κ.λπ.) και φυσικά δεν δημιουργείται καμία υποχρέωση στις τράπεζες να τη δεχθούν, ούτε διαμορφώνονται αντικειμενικές συνθήκες και προϋποθέσεις για τον προσδιορισμό τους.
Σκληρός και εξοντωτικός όρος κρίνεται και ο όρος της αναστροφής της όλης διαγραφής και ρύθμισης εφόσον ο οφειλέτης δεν είναι συνεπής με τις υποχρεώσεις του για τρεις μήνες. Έτσι σε περίπτωση σοβαρών προβλημάτων υγείας ή, το πιθανότερο, κάμψης των εσόδων της επιχείρησης, ο επιχειρηματίας ρίχνεται στην πυρά και η επιχείρησή του, φυσικά, μαζί. Επίσης παντελής η απουσία ελέγχου για να διαπιστωθεί κατά πόσο τα χορηγηθέντα κεφάλαια δαπανήθηκαν/επενδύθηκαν για τον σκοπό για τον οποίο δόθηκαν.
Για την την έκτακτη διαδικασία ειδικής διαχείρισης, σημειώνουμε ότι ουσιαστικά πρόκειται για επίσπευση της διαδικασίας των πλειστηριασμών και των δικαστικών μέτρων και ακύρωση (σχεδόν) του πτωχευτικού κώδικα και των διαδικασιών αναγκαστικής εκτέλεσης περιουσιακών στοιχείων. Συγκεκριμένα οι τράπεζες ορίζουν ειδικό διαχειριστή για εκποίηση της περιουσίας των δανειζομένων και αφορά όλες ανεξαιρέτως τις επιχειρήσεις ανεξαρτήτως μεγέθους ή νομικής μορφής, δηλαδή και τις μεγάλες επιχειρήσεις. Η αίτηση υποβάλλεται από πιστωτή ή πιστωτές του οφειλέτη, στους οποίους περιλαμβάνεται τουλάχιστον ένα χρηματοδοτικό ίδρυμα, οι οποίοι εκπροσωπούν τουλάχιστον το 40% του συνόλου των υποχρεώσεων. Για την Ένωση της Σάμου φυσικά είναι η ίδια η Πειραιώς.
Ο ειδικός διαχειριστής με γρήγορες και συνοπτικές διαδικασίες και χωρίς περιορισμούς θα προχωρεί σε εκποίηση των ενεργητικών στοιχείων της επιχείρησης. Δηλαδή προδιαγράφεται μια διαδικασία fast track για την πλήρη εκποίηση των περιουσιακών στοιχείων των επιχειρήσεων που θα κριθούν μη βιώσιμες από τις τράπεζες.
Η πλήρης και απόλυτη ελευθερία των τραπεζών να αποφασίσουν για το αν και πώς θα ρυθμιστούν οι οφειλές των πιστούχων τους, σημαίνει ότι οι τράπεζες μπορούν να στηρίξουν συγκεκριμένες επιχειρήσεις και να οδηγήσουν στην εκκαθάριση κάποιες άλλες, με κριτήρια άσχετα με τις ανάγκες της οικονομίας και της κοινωνίας. Χρησιμοποιείται δηλαδή το ιδιωτικό χρέος των επιχειρήσεων, ως μοχλός πίεσης για την αναδιάρθρωση των κλάδων και τη δημιουργία μιας νέας επιχειρηματικής τάξης και επιχειρήσεων με κυρίαρχο τον ρόλο των τραπεζών και των μετόχων τους
Υπενθυμίζουμε ότι την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για συνολική διαχείριση του ιδιωτικού χρέους από έναν ενδιάμεσο φορέα διαχείρισης χρέους, που συνυπολογίζει όλες τις υποχρεώσεις του και το ποσό της αποπληρωμής ορίζεται, αφού ληφθούν υπόψη οι ελάχιστες οικογενειακές δαπάνες διαβίωσης, δηλαδή σύμφωνα με το διαθέσιμο εισόδημα. Δεν είναι δυνατόν να εφαρμόζονται οριζόντια μέτρα χωρίς να λαμβάνονται υπόψη οι πραγματικές δυνατότητες αποπληρωμής και η αντικειμενική αδυναμία αποπληρωμής και παράλληλα να αποκλείονται οι έχοντες.
Για τα επιχειρηματικά χρέη θα θεσπιστούν αντικειμενικά κριτήρια για τη βιωσιμότητα των σχεδίων αναδιάρθρωσης των επιχειρήσεων, λαμβάνοντας υπόψη τη συμμετοχή του κλάδου στο ΑΕΠ για την ανάκαμψη της οικονομίας, τις θέσεις εργασίας για την αντιμετώπιση της ανεργίας και, βέβαια, τις ανάγκες της παραγωγικής και κοινωνικής ανασυγκρότησης της χώρας. Σημειώστε το αυτό για την περίπτωση μας, την περίπτωση του συνεταιρισμού των αμπελοκαλλιεργητών της Σάμου με την τόσο σημαντική θέση του στην οικονομία του νησιού.
Τα δάνεια που δεν μπορούν να αποπληρωθούν στο σύνολό τους και δεν υπάρχει η δυνατότητα να ρυθμιστούν από τις τράπεζες λόγω μη βιωσιμότητας της ρύθμισης, θα μεταβιβάζονται στον ενδιάμεσο φορέα.
Όλες οι ρυθμίσεις, και κυρίως εκείνες που θα προβλέπουν και διαγραφή χρεών, θα γίνονται αυστηρά με κοινωνικά κριτήρια, ώστε να ωφεληθούν εκείνοι, που πραγματικά έχουν τη μεγαλύτερη ανάγκη ή για τους οποίους δεν υπάρχει άλλη λύση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου