30/07/2015
Σημεία Ομιλίας του Προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξη Τσίπρα στην ΚΕ
Είμαστε υπερήφανοι για τους προηγούμενους έξι μήνες. Υπηρετήσαμε με αυταπάρνηση την εντολή του ελληνικού λαού.
Αυτή η κυβέρνηση εξάντλησε τα όρια της εντολής, του λαού και της οικονομίας. Έθεσε το ζήτημα του χρέους, έκανε το δημοψήφισμα, άφησε το προηγούμενο πρόγραμμα να λήξει, έκανε στάση πληρωμών στο ΔΝΤ ανέδειξε διεθνώς το ελληνικό ζήτημα ως ευρωπαϊκό. Διαπραγματεύτηκε μέχρι την τελευταία στιγμή.
Λέμε καθαρά και ξάστερα και με συνείδηση καθαρή στον ελληνικό λαό:
Αυτό το πλαίσιο συμφωνίας μπορέσαμε και φέραμε, και εάν κάποιος νομίζει ότι θα μπορούσε να φέρει καλύτερη συμφωνία δεν έχει παρά να το ισχυριστεί.
Αν κάποιος νομίζει ότι μια άλλη κυβέρνηση και ένας άλλος πρωθυπουργός μπορεί καλύτερα μπορεί να το πει ευθέως.
Αν κάποιος νομίζει ότι ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ εγκατέλειψε μια καλύτερη εναλλακτική για το λαό να τη διατυπώσει αυτή την άποψη.
Αν, επίσης, υπάρχει η άποψη ότι η αριστερά πρέπει να εγκαταλείψει τη διακυβέρνηση επειδή δεν έφερε μια καλύτερη συμφωνία, επίσης πρέπει να το διατυπώσει με σαφήνεια.
Αν υπάρχει η άποψη ότι αυτή η συμφωνία είναι το χειρότερο μνημόνιο και αυτό πρέπει να ειπωθεί. Και να εξηγηθεί με επιχειρήματα.
Πρέπει να αισθανόμαστε περήφανοι γιατί καταφέραμε να κερδίσουμε πολλά. Αναδείξαμε στην ευρωπαϊκή αλλά και την παγκόσμια κοινή γνώμη την ακαμψία και τη σκληρότητα του ευρωπαϊκού μηχανισμού πειθάρχησης και επιτήρησης και δημιουργήσαμε τις πρώτες ρωγμές, εμείς ένας μικρός λαός με μια αριστερή κυβέρνηση, στην νεοφιλελεύθερη ηγεμονία στην Ευρώπη.
Δημιουργήσαμε τις προϋποθέσεις για να υπάρξει μια γενικευμένη αμφισβήτηση του μοντέλου οργάνωσης και λειτουργίας αλλά και των διακυβερνητικών πρακτικών της ΕΖ.
Πρέπει να είμαστε όμως περήφανοι γι αυτό το πρώτο εξάμηνο της διακυβέρνησης και για άλλους λόγους.
Διότι καταφέραμε παρά την ασφυκτική χρηματοδοτική πίεση που δεχτήκαμε να κάνουμε μια σειρά παρεμβάσεις που αποδεικνύουν έμπρακτα ότι αυτή η κυβέρνηση έχει μια άλλη λογική, ότι αυτή η κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να παλέψει για την ανατροπή μιας πορείας 40 ετών στην Ελλάδα και στην Ευρώπη. Με μια σειρά νομοσχέδια που αποτελούν σήμερα νόμους του κράτους αρχίσαμε να υλοποιούμε το πρόγραμμά μας, να τηρούμε τις δεσμεύσεις μας απέναντι στον ελληνικό λαό.
Κάναμε το νόμο για την ανθρωπιστική κρίση που αφορά αυτή τη στιγμή μια σημαντική βοήθεια σε 150000 άτομα.
Περάσαμε το νόμο για τις εκατό δόσεις που ανακούφισε πάνω από 700000 συμπολίτες μας.
Αποκαταστήσαμε μια σειρά από αδικίες στο δημόσιο τομέα με την επαναπρόσληψη των σχολικών φυλάκων, των καθαριστριών, των διοικητικών υπαλλήλων των πανεπιστημίων.
Επαναλειτουργήσαμε την ΕΡΤ.
Νομοθετήσαμε την απόδοση ιθαγένειας στους μετανάστες δεύτερης γενιάς.
Καταργήσαμε τα 5 ευρώ της εισαγωγής στα νοσοκομεία.
Προχωρήσαμε σε μια σειρά από παρεμβάσεις που αφήνουν ένα σημαντικό προοδευτικό στίγμα στο τόπο παρά τις αντίξοες συνθήκες στις οποίες κληθήκαμε να ασκήσουμε κυβερνητική πολιτική.
Αυτά δεν πρέπει να τα ξεχνάμε και δεν πρέπει να τα μηδενίζουμε.
Υπάρχουν βεβαίως φωνές που υποστηρίζουν ότι εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα μνημόνιο που είναι ακόμη πιο σκληρό και από τα δύο προηγούμενα, ότι αυτή η συμφωνία δεν επιτρέπει απολύτως καμία πρωτοβουλία από τη μεριά της ελληνικής κυβέρνησης και ότι μας δένει απολύτως τα χέρια.
Όσο λάθος είναι να προσπαθήσει κανείς να ωραιοποιήσει τόσο λάθος και να δραματοποιήσει.
Καταρχήν η δημοσιονομική προσαρμογή που προβλέπει η συμφωνία αυτή, είναι μάλλον αρκετά ηπιότερη από την αντίστοιχη των προηγούμενων ετών καθώς καταφέραμε να ρίξουμε αισθητά τις υποχρεώσεις μας για τα πρωτογενή πλεονάσματα. Και τούτο συνδέεται άμεσα με το δεύτερο σκέλος της συμφωνίας δηλαδή τους όρους και τους τρόπους για την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, του κρίσιμου ζητήματος όπως είπα και πριν, μιας αναδιάρθρωσης που πλέον είναι κάτι περισσότερο από ορατή.
Όμως και στο πεδίο των μέτρων η διαπραγμάτευση είναι ακόμη ανοικτή και τρέχει. Υπάρχουν μια σειρά ζητήματα στα οποία θα έχουμε την δυνατότητα να προτείνουμε ισοδύναμα μέτρα.
Πρόκειται για την ρήτρα μηδενικού ελλείμματος, για τον ΑΔΜΗΕ, για το χρονοδιάγραμμα της προσαρμογής στα αγροτικά ζητήματα και αλλού.
Εκεί πρέπει να δώσουμε τη μάχη όπως και στο θέμα των εργασιακών και των συλλογικών διαπραγματεύσεων.
Και υπάρχουν, πέραν της διαπραγμάτευσης πάρα πολλά ανοιχτά θέματα, πεδία συγκρούσεων πραγματικών και σκληρών, εντός της χώρας:
Το πεδίο της φοροδιαφυγής του μεγάλου πλούτου αλλά και το πεδίο της διαφθοράς που μαστίζει το ελληνικό δημόσιο. Το πεδίο της διοικητικής ανασυγκρότησης και της κοινωνικής αποτελεσματικότητας και ανταποδοτικότητας του δημόσιου τομέα. Και φυσικά το μέτωπο της διαπλοκής και της δημοκρατίας. Των μεγάλων αλλαγών που έχει ανάγκη το πολιτικό σύστημα.
Επίσης το θέμα της στήριξης της κοινωνικής οικονομίας που μπορεί να δράσει ανταγωνιστικά και στον κρατισμό αλλά και στην ασυδοσία του ιδιωτικού τομέα. Και τέλος το μέτωπο των αντισταθμιστικών μέτρων που έχουμε υποχρέωση να σχεδιάσουμε και να πάρουμε για να προστατεύσουμε την κοινωνική πλειοψηφία.
Όλα αυτά είναι ανοιχτά μέτωπα και στόχοι για την νέα περίοδο του πρόσκαιρου συμβιβασμού.
Είναι προφανές ότι δεν θα είναι εύκολο.
Είναι ανάγκη να συζητήσουμε πάνω στα στρατηγικά διλήμματα που θέτει η νέα περίοδος στην οποία έχουμε μπει. Να συζητήσουμε συντεταγμένα, ορθολογικά δημοκρατικά, εμπλέκοντας το σύνολο των δυνάμεων του κόμματος σε αυτή τη συζήτηση και όχι κλείνοντας την στους τέσσερις τοίχους των μικροσυσχετισμών.
Πρέπει να διεξάγουμε ένα ανοικτό και συντεταγμένο ως προς τις διαδικασίες του, έκτακτο συνέδριο τον Σεπτέμβρη και να ανοίξουμε το σύνολο της ατζέντας:
Να συζητήσουμε για την Αριστερά στην κυβέρνηση στην υπαρκτή Ευρώπη του νεοφιλελευθερισμού, για την τακτική μας μπροστά στις συνθήκες που δημιουργεί η νέα συμφωνία, για τους μεσοπρόθεσμούς και μακροπρόθεσμους στόχους μας, για τις πιθανές εναλλακτικές.
Προτείνω λοιπόν σήμερα να αποφασίσουμε το χρονοδιάγραμμα στη βάση του οποίου οι οργανώσεις μας και τα μέλη μας θα συζητήσουν αλλά και τους κεντρικούς άξονες και τα ερωτήματα αυτής της συζήτησης.
Να μην πάρουμε βεβιασμένες αποφάσεις, να μην δημιουργήσουμε ρήγματα με τακτικισμούς.
Ωστόσο γνωρίζω ότι υπάρχουν πολλοί σύντροφοι που επιμένουν ότι πρέπει σήμερα να παρθούν όλες οι αποφάσεις για τη στρατηγική και την τακτική μας.Υπάρχει η άποψη -και είναι σεβαστή- που δεν αποδέχεται ότι δεν είχαμε άλλη επιλογή το βράδυ της 12ης Ιουλίου. Που θεωρεί ότι υπήρχε και υπάρχει άμεσα, βραχυπρόθεσμα εναλλακτικό σχέδιο ρεαλιστικό και βιώσιμο, μέσα από την ακύρωση της συμφωνίας. Την εθνική αναδίπλωση και την απόδραση από τους διεθνείς συσχετισμούς.
Αν πράγματι είναι έτσι προτείνω αυτή τις κρίσιμη απόφαση, που δεν αφορούν μόνο την βραχυπρόθεσμη στρατηγική του κόμματος, αλλά στο βαθμό που είμαστε το κόμμα που έχει τη πλειοψηφία στη Βουλή, αφορά τον τόπο και το λαό,
Προτείνω λοιπόν αυτή τις κρίσιμη απόφαση για το άμεσο ζήτημα, να τη λάβουμε με όσο το δυνατόν πιο συλλογικό τρόπο απευθυνόμενοι στη βάση του κόμματος. Διοργανώνοντας ένα εσωκομματικό δημοψήφισμα την ερχόμενη Κυριακή ώστε όλο το κόμμα να τοποθετηθεί ανοιχτά, δημοκρατικά και συντεταγμένα.
Και όποια και να είναι η απόφαση των μελών μας, δηλαδή η συλλογική απόφαση του κόμματος, ένα πράγμα είναι δεδομένο. Ότι δεν μπορούμε να συνεχίσουμε έτσι. Πρέπει να δεσμευτούμε όλοι και όλες εδώ σήμερα ότι θα γίνουν σεβαστές οι αποφάσεις της πλειοψηφίας των μελών.
Αντιλαμβάνομαι και σέβομαι τις διαφορετικές εκτιμήσεις αλλά κόμμα σημαίνει πέρα από δημοκρατία και σεβασμός στις αποφάσεις των μελών, σημαίνει και αναγνώριση ότι όλοι μας πέρα από τις διαφωνίες παλεύουμε για ένα κοινό στόχο, για αυτό που ονομάζουμε κοινωνικό μετασχηματισμό. Δεν είναι δυνατόν λοιπόν κάποιοι να αξιοποιούν τις ψήφους άλλων κομμάτων για να αποφεύγουν την ευθύνη και την ίδια στιγμή να λένε ότι στηρίζουν την κυβέρνηση.
Η πρώτη αριστερή κυβέρνηση στην Ευρώπη μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο είτε υποστηρίζεται από αριστερούς βουλευτές είτε πέφτει από αριστερούς βουλευτές, επειδή κατά τη γνώμη τους έπαψε να είναι αριστερή.
Με ειλικρίνεια και αίσθημα συντροφικότητας, μπορούμε ακόμη και στη πιο μεγάλη διαφωνία να βρούμε τις σωστές λύσεις για το λαό και το τόπο, για την αριστερά και το ηθικό φορτίο των αγώνων που κουβαλά.
Το Γραφείο Τύπου
http://www.syriza.gr/article/id/62035/Shmeia-Omilias-toy-Proedroy-toy-SYRIZA-Aleksh-Tsipra-sthn-KE.html
Σημεία Ομιλίας του Προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξη Τσίπρα στην ΚΕ
Είμαστε υπερήφανοι για τους προηγούμενους έξι μήνες. Υπηρετήσαμε με αυταπάρνηση την εντολή του ελληνικού λαού.
Αυτή η κυβέρνηση εξάντλησε τα όρια της εντολής, του λαού και της οικονομίας. Έθεσε το ζήτημα του χρέους, έκανε το δημοψήφισμα, άφησε το προηγούμενο πρόγραμμα να λήξει, έκανε στάση πληρωμών στο ΔΝΤ ανέδειξε διεθνώς το ελληνικό ζήτημα ως ευρωπαϊκό. Διαπραγματεύτηκε μέχρι την τελευταία στιγμή.
Λέμε καθαρά και ξάστερα και με συνείδηση καθαρή στον ελληνικό λαό:
Αυτό το πλαίσιο συμφωνίας μπορέσαμε και φέραμε, και εάν κάποιος νομίζει ότι θα μπορούσε να φέρει καλύτερη συμφωνία δεν έχει παρά να το ισχυριστεί.
Αν κάποιος νομίζει ότι μια άλλη κυβέρνηση και ένας άλλος πρωθυπουργός μπορεί καλύτερα μπορεί να το πει ευθέως.
Αν κάποιος νομίζει ότι ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ εγκατέλειψε μια καλύτερη εναλλακτική για το λαό να τη διατυπώσει αυτή την άποψη.
Αν, επίσης, υπάρχει η άποψη ότι η αριστερά πρέπει να εγκαταλείψει τη διακυβέρνηση επειδή δεν έφερε μια καλύτερη συμφωνία, επίσης πρέπει να το διατυπώσει με σαφήνεια.
Αν υπάρχει η άποψη ότι αυτή η συμφωνία είναι το χειρότερο μνημόνιο και αυτό πρέπει να ειπωθεί. Και να εξηγηθεί με επιχειρήματα.
Πρέπει να αισθανόμαστε περήφανοι γιατί καταφέραμε να κερδίσουμε πολλά. Αναδείξαμε στην ευρωπαϊκή αλλά και την παγκόσμια κοινή γνώμη την ακαμψία και τη σκληρότητα του ευρωπαϊκού μηχανισμού πειθάρχησης και επιτήρησης και δημιουργήσαμε τις πρώτες ρωγμές, εμείς ένας μικρός λαός με μια αριστερή κυβέρνηση, στην νεοφιλελεύθερη ηγεμονία στην Ευρώπη.
Δημιουργήσαμε τις προϋποθέσεις για να υπάρξει μια γενικευμένη αμφισβήτηση του μοντέλου οργάνωσης και λειτουργίας αλλά και των διακυβερνητικών πρακτικών της ΕΖ.
Πρέπει να είμαστε όμως περήφανοι γι αυτό το πρώτο εξάμηνο της διακυβέρνησης και για άλλους λόγους.
Διότι καταφέραμε παρά την ασφυκτική χρηματοδοτική πίεση που δεχτήκαμε να κάνουμε μια σειρά παρεμβάσεις που αποδεικνύουν έμπρακτα ότι αυτή η κυβέρνηση έχει μια άλλη λογική, ότι αυτή η κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να παλέψει για την ανατροπή μιας πορείας 40 ετών στην Ελλάδα και στην Ευρώπη. Με μια σειρά νομοσχέδια που αποτελούν σήμερα νόμους του κράτους αρχίσαμε να υλοποιούμε το πρόγραμμά μας, να τηρούμε τις δεσμεύσεις μας απέναντι στον ελληνικό λαό.
Κάναμε το νόμο για την ανθρωπιστική κρίση που αφορά αυτή τη στιγμή μια σημαντική βοήθεια σε 150000 άτομα.
Περάσαμε το νόμο για τις εκατό δόσεις που ανακούφισε πάνω από 700000 συμπολίτες μας.
Αποκαταστήσαμε μια σειρά από αδικίες στο δημόσιο τομέα με την επαναπρόσληψη των σχολικών φυλάκων, των καθαριστριών, των διοικητικών υπαλλήλων των πανεπιστημίων.
Επαναλειτουργήσαμε την ΕΡΤ.
Νομοθετήσαμε την απόδοση ιθαγένειας στους μετανάστες δεύτερης γενιάς.
Καταργήσαμε τα 5 ευρώ της εισαγωγής στα νοσοκομεία.
Προχωρήσαμε σε μια σειρά από παρεμβάσεις που αφήνουν ένα σημαντικό προοδευτικό στίγμα στο τόπο παρά τις αντίξοες συνθήκες στις οποίες κληθήκαμε να ασκήσουμε κυβερνητική πολιτική.
Αυτά δεν πρέπει να τα ξεχνάμε και δεν πρέπει να τα μηδενίζουμε.
Υπάρχουν βεβαίως φωνές που υποστηρίζουν ότι εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα μνημόνιο που είναι ακόμη πιο σκληρό και από τα δύο προηγούμενα, ότι αυτή η συμφωνία δεν επιτρέπει απολύτως καμία πρωτοβουλία από τη μεριά της ελληνικής κυβέρνησης και ότι μας δένει απολύτως τα χέρια.
Όσο λάθος είναι να προσπαθήσει κανείς να ωραιοποιήσει τόσο λάθος και να δραματοποιήσει.
Καταρχήν η δημοσιονομική προσαρμογή που προβλέπει η συμφωνία αυτή, είναι μάλλον αρκετά ηπιότερη από την αντίστοιχη των προηγούμενων ετών καθώς καταφέραμε να ρίξουμε αισθητά τις υποχρεώσεις μας για τα πρωτογενή πλεονάσματα. Και τούτο συνδέεται άμεσα με το δεύτερο σκέλος της συμφωνίας δηλαδή τους όρους και τους τρόπους για την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, του κρίσιμου ζητήματος όπως είπα και πριν, μιας αναδιάρθρωσης που πλέον είναι κάτι περισσότερο από ορατή.
Όμως και στο πεδίο των μέτρων η διαπραγμάτευση είναι ακόμη ανοικτή και τρέχει. Υπάρχουν μια σειρά ζητήματα στα οποία θα έχουμε την δυνατότητα να προτείνουμε ισοδύναμα μέτρα.
Πρόκειται για την ρήτρα μηδενικού ελλείμματος, για τον ΑΔΜΗΕ, για το χρονοδιάγραμμα της προσαρμογής στα αγροτικά ζητήματα και αλλού.
Εκεί πρέπει να δώσουμε τη μάχη όπως και στο θέμα των εργασιακών και των συλλογικών διαπραγματεύσεων.
Και υπάρχουν, πέραν της διαπραγμάτευσης πάρα πολλά ανοιχτά θέματα, πεδία συγκρούσεων πραγματικών και σκληρών, εντός της χώρας:
Το πεδίο της φοροδιαφυγής του μεγάλου πλούτου αλλά και το πεδίο της διαφθοράς που μαστίζει το ελληνικό δημόσιο. Το πεδίο της διοικητικής ανασυγκρότησης και της κοινωνικής αποτελεσματικότητας και ανταποδοτικότητας του δημόσιου τομέα. Και φυσικά το μέτωπο της διαπλοκής και της δημοκρατίας. Των μεγάλων αλλαγών που έχει ανάγκη το πολιτικό σύστημα.
Επίσης το θέμα της στήριξης της κοινωνικής οικονομίας που μπορεί να δράσει ανταγωνιστικά και στον κρατισμό αλλά και στην ασυδοσία του ιδιωτικού τομέα. Και τέλος το μέτωπο των αντισταθμιστικών μέτρων που έχουμε υποχρέωση να σχεδιάσουμε και να πάρουμε για να προστατεύσουμε την κοινωνική πλειοψηφία.
Όλα αυτά είναι ανοιχτά μέτωπα και στόχοι για την νέα περίοδο του πρόσκαιρου συμβιβασμού.
Είναι προφανές ότι δεν θα είναι εύκολο.
Είναι ανάγκη να συζητήσουμε πάνω στα στρατηγικά διλήμματα που θέτει η νέα περίοδος στην οποία έχουμε μπει. Να συζητήσουμε συντεταγμένα, ορθολογικά δημοκρατικά, εμπλέκοντας το σύνολο των δυνάμεων του κόμματος σε αυτή τη συζήτηση και όχι κλείνοντας την στους τέσσερις τοίχους των μικροσυσχετισμών.
Πρέπει να διεξάγουμε ένα ανοικτό και συντεταγμένο ως προς τις διαδικασίες του, έκτακτο συνέδριο τον Σεπτέμβρη και να ανοίξουμε το σύνολο της ατζέντας:
Να συζητήσουμε για την Αριστερά στην κυβέρνηση στην υπαρκτή Ευρώπη του νεοφιλελευθερισμού, για την τακτική μας μπροστά στις συνθήκες που δημιουργεί η νέα συμφωνία, για τους μεσοπρόθεσμούς και μακροπρόθεσμους στόχους μας, για τις πιθανές εναλλακτικές.
Προτείνω λοιπόν σήμερα να αποφασίσουμε το χρονοδιάγραμμα στη βάση του οποίου οι οργανώσεις μας και τα μέλη μας θα συζητήσουν αλλά και τους κεντρικούς άξονες και τα ερωτήματα αυτής της συζήτησης.
Να μην πάρουμε βεβιασμένες αποφάσεις, να μην δημιουργήσουμε ρήγματα με τακτικισμούς.
Ωστόσο γνωρίζω ότι υπάρχουν πολλοί σύντροφοι που επιμένουν ότι πρέπει σήμερα να παρθούν όλες οι αποφάσεις για τη στρατηγική και την τακτική μας.Υπάρχει η άποψη -και είναι σεβαστή- που δεν αποδέχεται ότι δεν είχαμε άλλη επιλογή το βράδυ της 12ης Ιουλίου. Που θεωρεί ότι υπήρχε και υπάρχει άμεσα, βραχυπρόθεσμα εναλλακτικό σχέδιο ρεαλιστικό και βιώσιμο, μέσα από την ακύρωση της συμφωνίας. Την εθνική αναδίπλωση και την απόδραση από τους διεθνείς συσχετισμούς.
Αν πράγματι είναι έτσι προτείνω αυτή τις κρίσιμη απόφαση, που δεν αφορούν μόνο την βραχυπρόθεσμη στρατηγική του κόμματος, αλλά στο βαθμό που είμαστε το κόμμα που έχει τη πλειοψηφία στη Βουλή, αφορά τον τόπο και το λαό,
Προτείνω λοιπόν αυτή τις κρίσιμη απόφαση για το άμεσο ζήτημα, να τη λάβουμε με όσο το δυνατόν πιο συλλογικό τρόπο απευθυνόμενοι στη βάση του κόμματος. Διοργανώνοντας ένα εσωκομματικό δημοψήφισμα την ερχόμενη Κυριακή ώστε όλο το κόμμα να τοποθετηθεί ανοιχτά, δημοκρατικά και συντεταγμένα.
Και όποια και να είναι η απόφαση των μελών μας, δηλαδή η συλλογική απόφαση του κόμματος, ένα πράγμα είναι δεδομένο. Ότι δεν μπορούμε να συνεχίσουμε έτσι. Πρέπει να δεσμευτούμε όλοι και όλες εδώ σήμερα ότι θα γίνουν σεβαστές οι αποφάσεις της πλειοψηφίας των μελών.
Αντιλαμβάνομαι και σέβομαι τις διαφορετικές εκτιμήσεις αλλά κόμμα σημαίνει πέρα από δημοκρατία και σεβασμός στις αποφάσεις των μελών, σημαίνει και αναγνώριση ότι όλοι μας πέρα από τις διαφωνίες παλεύουμε για ένα κοινό στόχο, για αυτό που ονομάζουμε κοινωνικό μετασχηματισμό. Δεν είναι δυνατόν λοιπόν κάποιοι να αξιοποιούν τις ψήφους άλλων κομμάτων για να αποφεύγουν την ευθύνη και την ίδια στιγμή να λένε ότι στηρίζουν την κυβέρνηση.
Η πρώτη αριστερή κυβέρνηση στην Ευρώπη μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο είτε υποστηρίζεται από αριστερούς βουλευτές είτε πέφτει από αριστερούς βουλευτές, επειδή κατά τη γνώμη τους έπαψε να είναι αριστερή.
Με ειλικρίνεια και αίσθημα συντροφικότητας, μπορούμε ακόμη και στη πιο μεγάλη διαφωνία να βρούμε τις σωστές λύσεις για το λαό και το τόπο, για την αριστερά και το ηθικό φορτίο των αγώνων που κουβαλά.
Το Γραφείο Τύπου
http://www.syriza.gr/article/id/62035/Shmeia-Omilias-toy-Proedroy-toy-SYRIZA-Aleksh-Tsipra-sthn-KE.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου